Neurodivergente november deel II

Een kijkje in het hoofd van iemand met een psychose of een depressie

Wist je dat neurodivergentie niet alleen autisme, ADHD en OCD betreft? Neurodivergentie is een parapluterm waar ontzettend veel ‘anders dan de norm werkende breinen’ onder vallen. Schizofrenie, dyslexie, dyscalculie, bipolaire aandoening, Tourette en alhoewel het soms een twijfelgeval lijkt, scharen velen depressies ook onder de paraplu.

Het brein van iemand met een depressie functioneert echt anders dan dat van neurotypische mensen .

Daarom in mijn tweede nieuwsbrief in november twee tips die je kennis over, en jouw inzicht in, het leven van mensen met een depressie zullen verrijken.

Het zit allemaal tussen je oren

De eerste tip is het boek van mijn vriendin Vera Camilla Lucker. Vera leeft al jaren met een depressie en angststoornis. Ze is een van Neerlands’ eerste beauty bloggers en zeker ook een van de grootste beauty influencers van Nederlandse bodem.

Als influencer kijk ik op tegen haar succes, maar zoals we weten: not everything that glitters is gold. Een depressie slaat je namelijk niet over als je conventioneel succesvol bent. Een angststoornis of burnout ook niet en dat heeft Vera aan den lijve ondervonden.

Het zit tussen je oren bestaat uit korte hoofdstukken die zijn geschreven zoals Vera praat: lekker vlot. Het zijn serieuze onderwerpen, maar ik moest meermaals hardop lachen tijdens het lezen. Op een manier is het toch luchtig.

Ze normaliseert leven met een depressie en daar openlijk over praten.

Haar eerlijkheid over haar dwangmatige handelen, hebben ertoe geleid dat ik alerter ben op het dwangmatige handelen van mezelf. Zo heb ik onlangs 46 baantjes gezwommen in plaats van 50. Want de wereld vergaat namelijk niet als je een keer geen rond getal maakt.

Zoals altijd raad ik je aan om boeken bij een lokale boekwinkel te kopen, maar als je om wat voor reden dan ook liever bij bol.com bestelt, deel ik in deze nieuwsbrief rechtstreekse affiliate links.

Desirée, een theaterstuk over psychoses

“Desirée gaat over een gemarginaliseerde jonge Zwarte vrouw die vastzit in een matrix van misbruik, uitsluiting en institutioneel racisme. Terwijl ze worstelt met haar demonen en haar mentale gesteldheid zakt ze langzaam weg in een droomwereld tussen realiteit, waanzin en hoop. Desirée biedt een eerlijke blik op de uitdagingen die veel jonge mensen vandaag de dag ervaren.”

3 januari 1980. De New York Times publiceert een artikel over een jonge moeder die haar baby in een brandende oven stopt, omdat ze gelooft dat haar baby bezeten is door de duivel.

Hetzelfde jaar brengen Felix de Rooy en Norman de Palm dit verhaal naar de bühne onder regie van Felix zelf.

4 jaar later maken zij samen de gelijknamige film met Marian Rolle in de hoofdrol.

22 november 2024. Helaas is het stuk nog steeds actueel. Onder regie van Marjorie Boston komt Desirée opnieuw naar de bühne, met Ritzah Statia in de hoofdrol.

22 november 2024 in Theater aan het Spui in Den Haag.

De kracht van herhaling: AuDHD Flourishing

In de vorige nieuwsbrief was deze podcast de eerste tip. Ik deelde de aflevering die uitlegt wat AuDHD exact is, aangezien ik daarmee ben begonnen. Inmiddels ben ik al vele afleveringen verder.

Terwijl ik al was begonnen aan deze nieuwsbrief, kwam ik bij de aflevering How to make projects happen. Deze aflevering gaat over hoe mensen met AuDHD, of autisme of ADHD het beste projecten kunnen aanvliegen en hoe we dat normaliter doen.

I felt seen! Mattia vertelt over de adrenaline-anxiety-approach die velen van ons hanteren. Zelf noem ik het nog steeds de Berlage-mentaliteit. Sinds mijn middelbare school (Berlage) kom ik namelijk pas kort voor de deadline in actie. Ik ga als een razende tekeer en lever altijd top resultaat.

Voor mijn lichaam en mentale toestand is dat alleen niet goed. Ja, ik voel me trots dat ik het weer heb gedaan, maar ik ben kapot.

Dankzij deze aflevering leerde ik ook hoe ik hier beter mee om kan gaan en toevallig is de nieuwsbrief een voorbeeld van hoe ik dat al zonder de podcast deed. Ik doe namelijk het volgende:

• Door de maand heen verzamel ik in mijn notities app verschillende type media die ik wil delen. “Have a really clear defined set of tasks”

• Op het moment dat ik de behoefte voel om te schrijven, ga ik aan de slag met de nieuwsbrief. A monotropic approach

Deze podcast is een must voor autisten, ADHD’ers en AuDHD’ers die willen leren hoe hun brein werkt tijdens projecten en projecten beter willen leren aanpakken. En met beter bedoel ik een manier die rekening houdt met hoe ons brein functioneert. Een manier die niet tot een burnout leidt.

Reviews

In de eerste nieuwsbrief van november tipte ik een aantal boeken, nog voordat ik ze gelezen had.

Vanwege mijn eigen special interest in neurodivergentie, autisme en ADHD om specifiek te zijn, kon ik zelf niet wachten om aan mijn eigen tips te beginnen. Ik zat vastgeplakt aan mijn e-reader. Koptelefoon op, mijn aanwezige kids op mute en door.

Wat blijkt? Ik heb jullie per ongeluk soft porn boeken aangeraden. Als ik wit (of light skinted) was, had ik rooie oortjes gehad tijdens het lezen.

Hieronder lees je waarom.

B&B Vol liefde (en seks)

Word volwassen, Eve Brown is het eerste boek dat ik las deze maand. Ik zat er vrijwel meteen in. Niet te veel poespas, direct actie. (Nee, niet dat soort actie viespeuk!)

Het boek gaat over de nogal onvolwassen Eve Brown die leunt op de steun van haar ouders. Na de zoveelste impulsieve actie waardoor ze zonder werk komt te zitten, trekken haar ouders een grens. No more money baby.

Eve gaat als de spoiled brat die ze is, stampvoetend weg, op zoek naar werk. Ze gaat random een bed en breakfast in, omdat ze daar op zoek zijn naar mensen. Deze B&B wordt gerund door de autistische Jacob Wayne, die in de eerste instantie niets moet hebben van Eve. Al staart hij wel per ongeluk naar haar borsten, of naja, de tekst op haar shirt ten hoogte van haar borsten.

Ze blijven om elkaar heen draaien en blijken uiteindelijk meer gemeen te hebben dan gedacht.

Spoiler: Eve blijkt ook autistisch. Al denk ik dat ze eerder AuDHD is. Ik vind het mooi hoe ze in dit boek laten zien hoe anders autisme er bij verschillende personen uit kan zien.

En ook dat je ook als autist bepaalde lichamelijke behoeftes hebt, die je eerst wellicht niet begrijpt, maar ze zijn er.

Zoen me tot ik zwicht (en doe ook een beetje meer)

Oke, nu moet ik bij dit boek bekennen dat het nogal naïef was, dat ik verbaasd was over de hoeveelheid seks die voorbij kwam. In mijn omschrijving van het boek zei ik tenslotte “Ze haat seks, maar wil praktijkervaring opdoen dus huurt ze een escort in”.

…

….

Dan is het vrij duidelijk dat er seks in zal voorkomen. Maar damn, dit boek is wat mij betreft de 50 tinten grijs van de autismegemeenschap. De scenes zijn zooooo sexy. It was definitely giving butterflies. Ik voelde me als een preutse tiener wanneer ik mijn man liet zien wat ik aan het lezen was.

Wat ik ook dit boek weer mooi vind, is dat Zoen me tot ik zwicht laat zien dat hoe socially awkward je ook kan zijn als autist, je echt wel ook die lichamelijke behoeftes kan hebben. Al dan niet latent aanwezig. Met de juiste partner kan je uit je seksuele schulp kruipen.

Na het lezen van Zoen me tot ik zwicht wil ik auteur Helen Hoang dolgraag in mijn inner circle als vriendin hebben, want met dit soort ervaringen geloof ik dat ze geweldige verhalen te vertellen heeft.

De feestdagen in december

Dat was het weer voor deze nieuwsbrief. In december gaan we het hebben over de feestdagen. Ik ben as we speak films, boeken, voorstelling, podcast en andere media aan het verzamelen waar jullie je in december en daarna mee bezig kunnen houden.

Tot de eerste van volgende maand!